Pentikostalizm, 20. yüzyılın başında, Tanrı ile kişisel bir deneyime vurguda bulunan bir Protestan akımıdır. İsmini Pentikost Günü'nden alır. Bu akım, Pentikost Günü Kitâb-ı Mukaddes'e göre Kutsal Ruh, inananların ağzından bütün dillerde konuşmaya başladığı inancı üzerine Kutsal Ruh'a büyük önem verir. Âyinlerinde belli şekillere bağlanmayı iyi görmez ve cemaate Kutsal Ruh'un gelişini engelleyebileceğini ileri sürerler. Toplu olarak veya evlerde küçük gruplar hâlinde bir araya gelerek yaptıkları bu âyinlerde modern çalgılarla hafif müzik stilinde şarkılar söyler, sağa sola doğru hafif dönerek ve bâzen ellerini çırparak katılırlar. Âyinlerinde cemaatin "Âmîn!" ya da "Halleluya!" diye bağırmaları da yaygındır.
Karizmatik harekete benzer olan Pentikostalizm Karizmatik hareketten daha önce ortaya çıkmıştır.
Pentikostalizm, çocuk yaşta vaftizi genelde reddeder. Birçok değişik görüşte olan gruplar vardır. Bütün dünyâda takrîben 300 milyon inananı vardır.
